Simi'nin( Küdük'ün) hikayesi !

   Ne diyebilirim ki hayvan sevgisi bizde genetik.Rahmetli babaannemle ben sokaktan yaralı güçsüz kedileri toplar yaralarına'' sarı toz'' sürer iyileştirir ,karnını bir güzel doyurur sonra da bizi terkedip gitmelerini hüzünle seyrederdik.O zamanlar İzmir-Karşıyaka'da bahçeli bir evimiz vardı kedi bakmak hiç sorun olmazdı yani.Sonra biz de modern çağın konutlarına (!)geçtik,apartmana taşındık.Yıllarca kedim olmadı.Evlendim ,oğlum dünyaya geldi,eşimin işi nedeniyle zorunlu hizmetler derken bir yere kök salamadık,köklenmeyince de evde başka bir canlıya yer olmuyor.Sonra yeniden İzmir'e geldik ve ilk yıllardan başlayarak kediler evimizi şenlendirmeye başladılar.Oğlum böyle bir ortamda büyüdü,küçükken gıda dahil bir çok şeye alerjisi olan oğlumun hayvanlara hiçbir zaman alerjisi olmadı.

     Çocuklar büyüyorlar ve eğitim için başka şehirlere gidiyorlar bu kaçınılmaz.Oğlum Ankara'da yüksek lisans yaparken ''evde bir arkadaş istediğini,evde kuyruklu bir can onu karşılamayınca evin yuva olamadığını'' söyledi.Şimdi nişanlısı olan kızım da- o zamanlar arkadaşıydı -   kedileri çok  severmiş ama tüm yalvarmalarına karşın ailesi ''evde hayvan beslenmez'' diye karşı çıkmışlar.Bir Ankara ziyaretimde  ikisi birden karşıma geçip ''lütfeeen !söz ,çok iyi bakacağız ''diye beni kandılar ve beyaz bir yün yumağından daha büyük olmayan pembe burunlu ,maviş gözlü pisicik kucağımda kendimizi oğlumun evinde bulduk.Ben ''bakın çocuklar bana güvenmeyin,bakamazsanız asla almam,evde zaten bir kedi bir de  köpek var,anlaşamazlar,hayvana yazık olur ''dedim .Çok büyük konuşmuşum çoook...

      Gel zaman git zaman okul bitti,bizimkiler doktora için Amerika'ya gittiler ,giderken de ''biz orada bir düzen kurana kadar sende kalsın''diye bu kızı tüm çeyiziyle bana bıraktılar.Bana da tüm itirazlarıma rağmen şirineye evimi açmak düştü,çünkü onu bir başkasına vermek vicdanıma da insanlığıma da tamamen aykırı bir hareketti....Başlarda çok zorlandım iki kedi hiç anlaşamadı ve dünyanın en iyi kalpli köpeği Keşkül neye uğradığını şaşırdı.Bazen onlar kavga ederken ayırmaya kalktı ama bir iki tırmık darbesinden nasibini alınca bunun çok da akıllıca bir hareket olmadığını anladı.

      Oğlum diyor ki ''Küdük'ü evlendikten sonra geri  alacaklarmış''.Kim verir ki ?Artık zaman aşımına uğradı,kedicik benim kızım oldu,hem o kadar yola el kadar çocuk nasıl dayansın değil mi ama ?

    Gelelim Küdük ne demek?Öyle Tagaddi gibi anlamlı bir adı yok bu kızın ,asıl adını yani Simi'yi asla öğrenemedi .Adı Kedicik,Küdücük derken Küdük kalıverdi hepsi bu :)