Görseller buradan ve buradan
İçimden yazmak gelmiyor. Bloglardan uzaklaşmadım,sizleri izlemeye devam ediyorum ancak elim klavyemin tuşlarına gitmiyor.
Öte yandan terörün bizi sindirmesine,moralimizi bozmasına izin vermek de işime gelmiyor .
Her gün ocağına ateş düşen aileler beni üzüyor en çok da bu çocukların yitip gitmesine vak'a -yı adiyye gözüyle bakılmasına kahroluyorum.
Her insan bir dünya ,bu çocuklarla birlikte kaç dünya yok oldu ?
Bu mutfak görsellerini mutfağını beyaz country bir mutfakla değiştirmek isteyen arkadaşım için çıkardım arşivimden . Umarım biri sizin gönlünüze göredir.
Güzel bir hafta sonu dileklerimle,Kalın sağlıcakla!
Aynı vaziyetteyim ben de, ne yazık ki moralimizi bozmamak elde değil, giden gittiğiyle kalıyor maalesef.
YanıtlaSilMutfak mı ? Bir değil bir kaçını gönlümden geçirdim. Hayal kurmakta vergiye tabi değil ya :)))
Sevdiyeciğim sen de yazmıyorsun eskisi kadar. Zamansızlık mı,moralsizlik mi bilemiyorum ama aynı duygular içinde olduğumuzu farkettim çoktaaan!
SilMutfakların hepsi senin olsun canım! Sevgiler!
birbirinden güzel paylaşım emeğinize sağlık sevgiler
YanıtlaSilSevgili Hilal hanımcığım,hoşgeldiniz! Çok teşekkür ederim güzel sözleriniz için!
SilMaalesef, artık haber bile dinlemek istemiyoruz!
YanıtlaSilHergün ayrı bir can sıkıcı haber ülkemde... Ne çare yaşamaya ve mücadeleye devam, umut ederek...
Sevgiler
Sibel hanımcığım olmuyor ki işte öyle de... Kafamı gömmek istiyorum ama onu da başaramıyorum:( Bu aralar hiç keyfim yok anlayacağınız! Sevgiler,selamlar!
Silaynı durumdayız, moralimiz bozuk :(
YanıtlaSilSevgili Buket farkındayım canım :( Sevgiler sana...
SilCanının neden sıkıldığını şimdi anladım colette'cim :(
YanıtlaSilBöyle düşünürsen, o ülkede yaşayıp-o ülkenin parçası olduğun hemen her gün bu acılarla karşılaşacağın için, yüzünün bir parça olsun güldüğü ve yazmanın içinden geldiği gün sayısı gittikçe azalacak :(
Yazmamak değil çözüm, yazıp ses duyuyarak bu acıların azalmasını ve gün gelince bitmesini sağlamak.
Kocaman sarılır-öperim.
Sevgilerimle.
Ellacığım iyi ki varsın sennn! Yazıların, muzip ,kural tanımaz yaramaz çocuk hallerin bana çok iyi geliyor. Öptüm sizi kocaman!
Silbu guzelliklerin icinde kayboldummmmmmm:)
YanıtlaSilCihan hanımcığım teşekkürler!!!
Silmerhabalar uzun süredir bloğunuzu zevkle takip ediyorum beğenilerimiz okadar ortakki İstanbulda yaşasanız sizinle mutlaka tanışmak isterdim
YanıtlaSilÇok teşekkürler güzel sözleriniz için. İstanbul ve Ankara hobiseverler için sonsuz olanaklar sağlıyor. Sevgiler!
SilBu arada ben de ortak zevkleri paylaştığım arkadaşlarla tanışmaktan çok memnun oluyorum ama belli olmaz kısmet :)
SilBen biraz teknoloji özürlü olduğum için size bir türlü ulaşamadım kaç kez yazı yazdım ulaştıramadım bende sizin gibi zücaciye meraklısıyım kendime şahsi ürünler alacağıma ev eşyaları alan bir alışveriş hastasıyım yakın bir dönemde ev taşıdım , tam 600 adet bardak çıktı diğerlerini siz düşünün ama ben hala alışveriş peşindeyim , yılbaşı ürünleri resimleri hobim, ahşap boyamayı seviyorum Ece Aymer takipçisiyim ,sizin kendinize yün yumaklarınızı koymak üzere yaptığınız kutunun üzerindeki resimi çok beğenmiştim nereden bulduğunuzu merak ettim bana yardımcı olursanız çok sevinirim ,sizinde sanırım benimiki gibi içinizdeki çocuk büyümemiş hala, annem bana kızım artık 50 yaşına geldin büyü artık bırak bu çocuksu resimleri diyor ama nafile sevgiye kalın.
YanıtlaSilGüzel sözleriniz için çok teşekkür ederim ancak isminizi yazmadığınız için size nasıl hitap edeceğimi bilemedim :( Ne mutlu ki siz de "Evini Sevenler" kulübünün iflah olmaz bir üyesisiniz. Yün sandığımın üstündeki görseli Boyacı Kedi 'den (Atölyemiz) aldım. Bu görseli ben de çok sevdim ancak benim facebooktaki "Evimi Seviyorum" adlı bloğumu izlerseniz orada ücretsiz görsel indirebileceğiniz site adreslerini paylaşıyorum,belki hoşunuza giden bir şeyler bulursunuz. Sevgiyle kalın!
SilYeniden merhaba ,ismim Deniz ilginiz için çok teşekkürler adresleri mutlaka ziyaret edeceğim benim facebook adresim deniz uzmanoğlu sevgiler
Silşöyle derin derin iç çektikten sonra mutfağımda ufak değişikşikler yapmak üzere gidiyorum.... birgün benim de olur mu böyle mutfaklardan biri acep?
YanıtlaSil