Hayat hızla akıp gidiyor ... İnternetin hayatımıza girmesiyle bilgiye kolay erişir olduk ama o denli de kolay vazgeçer olduk her şeyden .
Aşağı yukarı 10 yıl önce blog yazmaya başladığımda ilk günler beni takip eden 3- 5 kişi vardı - ki bu blog dostlarımdan sevgili Ruşen dışında hiçbiri artık yazmıyor - Banu da ilklerimdendi ... Köy evini , bahçesini, el işlerini Bıdık’ı ve tabii ki rahmetli anneciği Solmaz Sultan’ı anlattığı bloğunu zevkle takipteydim . Kısa bir süre sonra o da beni takibe almış , blog yorumları bize yetmez olunca telefonla konuşmaya başlamıştık. Beni defalarca evine davet ettiyse de ziyaret etmek hiç nasip olamadı . Son konuşmamızda “ parmaklarını hastalığı nedeniyle çok güçsüz olduğundan dolayı kullanamadığını, bloğa yazamadığını ama azıcık iyileşince yine eskisi gibi yazacağını “ söylemişti .
Ah Banu’m ah ! İsteğin buydu değil mi , bak bloğa döndüm ben ... Nurlar içinde kal Amazon’um benim 💓
Bloğa dönüş nedenim her ne kadar Banu ise de son zamanların granny hırka çılgınlığına kendimi kaptırdığımın kanıtlarını paylaşayım sizlerle
Tığı elime verdiklerinde daha 7-8 yaşlarındaydım , bir yaz tatilinde rahmetli annemin memleketi Eskişehir’e gitmiştik , benden yaşça büyük kuzenlerim tığ işi yapıyorlardı , canım sıkılmasın diye elime tutuşturuverdiler . Onları izleyerek zincir çekmeyi sonra sonra motif yapmayı öğrendim . Hala en çok tığ işini severim .
Annemin hastalığında artık onunla sohbet edemediğimiz uzun günler ve gecelerde ördüm ördüm ördüm...
Neyse sonuçta bir dolu battaniyem ve hırkam oldu ....
Çok sevindim bu dönüşe, daim olsun inşallah.
YanıtlaSilAkıllı telefonla yazmayı çözdüm buradayım artık.
SilSanırım beni de blog yazmakta ısrarcı hale getiren anılarıma, anılarımdaki şeylere olan bağlılığım... sevdiğim şeylerden kolay vazgeçemiyorum... yerlerini yenileri alsa, modaları geçse bile yaşamımda kalmalarını istiyor, yok olmasınlar, onlar da benimle yaşasınlar istiyorum... İlk tanışıklığımızı unutmadım Nilgüncüm... Nice nice yıllar yazar, okuruz birbirimizi dilerim... Köyümüze hoş geldin... Ah, Banu... Mekanı cennet olsun... huzurla uyusun...
YanıtlaSilSenin yerin bir başkadır bende... Hem okurum hem yaşarım bloğunu , iyi ki varsın !
SilMekanı cennet olsun. Hırkada çok güzel
YanıtlaSilAmin ! Gittiği yerde dinlensin Banucuğum !
SilBENİMDE BLOGDAN TANIDIĞIM ARKADAŞIMDI.ALLAH RAHMET EYLESİN MEKANI CENNET OLSUN BENDEKİ HATIRALARI EMEKLERİ BAKİ.MEKANI CENNET YOLU IŞIK DOLSUN İNŞALLAH.ANNECİĞİNE KAVUŞTU.
YanıtlaSilEmel Hanımcığım instagramda yazmasaydınız hiç bilemiyecektim kim olduğunuzu.
SilNilgün hanımcığım ..ellerinize sağlık.
YanıtlaSilBurası daha samimi geliyor bana; hırkanız çok güzel olmuş ellerinize sağlık ... Banu hanıma da Allah dan rahmet diliyorum
YanıtlaSilBurası daha samimi geliyor bana; hırkanız çok güzel olmuş ellerinize sağlık ... Banu hanıma da Allah dan rahmet diliyorum
YanıtlaSilMine hanımcığım ben de aynı düşüncedeyim burası sıcacık... Banucuğum’u hiç sorma . Hala inanamıyorum 😢
SilDöndüm deyip arayı uzatmazsın inşllh Colette, instgram
YanıtlaSilbizi kopardı buralardan ama ben gelenekselciyim herşeyde
olduğu gibi, burayı da bırakmak istemiyorum. Yazıları okumak
hep iyi geliyor. Banu ablayı duyunca ne üzüldüm bilemezsin. zaten ara ara onun bloguna geri dönüyordum , yaşadıkları yer ne güzeldi anneciğiyle.
o zamanları hep zevkle takip etmiştim, şimdi de
eski yazılarına bakıyorum ve bu devam edecek galiba ..
Yok Buket akıllı telefonla blogspota yazmayı başarabildim , buralardayım artık .
SilBanu'nun hayatını kaybettiğini şimdi öğrendim, çok çok üzüldüm. Mekanı cennet olsun. Allah rahmet eylesin:(
YanıtlaSilHer defasında yazacağım detip, yazamadigim canım bloğum benim. Blogda ki samimiyeti hicbir sosyal medya uygulamasında bulamıyorum maalesef.
Bu arada hırka şahane oldu, eline sağlık, iyi günlerde kullan nilgün'cüm.
Sevgiler ��