Tekirlerin en havalısı Tagaddi hanımefendi !

    Ben hiçbir tekirin bu kadar havalı ve kendinden emin olduğunu zannetmiyorum.Zannımca kendini Siyam kraliçesi olarak görmekte :)Poz vermeye bayılır.Adını bilir ve seslenince gelir...

    Merak edenler için Tagaddi Arapça'da ''gıda alan''yani yemek yiyen anlamına geliyor.Yani pek çok arkadaşın zannettiği gibi Japonca değil.
   Bundan 4-5 yıl kadar önce o zamanlar yalnızca hafta sonları gittiğimiz bahçeli evimizde ne zaman  yemeğe otursak küçücük ,cılız ama inanılmaz sosyal bir tekir kedi gelir,kısmetini aldıktan sonra giderdi.

    Zamanla biz bu evde daha fazla zaman geçirir olduk,o da bize daha fazla takılmaya başladı.Baktım Keşkülle de iyi anlaşıyorlar düzenli olarak beslemeye başladım.Hatta onu yanımıza alıp İzmir'e döndük aşılarına başladık  ki  bir gün kapımız çalındı  'bizim kedi size geliyormuş ,kızım çok ağlıyor, kediyi verin ''diyen birisi evde miskin miskin uyuklamakta olan Tagaddi'yi kucakladığı gibi gitti.Ben tek kelime edemeden arkalarından bakakaldım ama üzüntüden kahroldum çünkü belli ki buncağız evin kızının yaz eğlencesi;yaz bitecek kedi gidecek...

    Bir saat geçmeden baktım Tagaddi kapıda,kaçıp   gelmiş, ben ''aman tatsızlık çıkmasın''diye bunu kucaklayıp geri götürdüm.Kucaklama ve  getir-götürler 4-5 kez tekrar edince karşı taraf pes etti ''alın sizin olsun''dediler ama ben Tagaddi'yi yanıma alıp İzmir'e dönmeye cesaret edemedim.Ne de olsa mahallede yeniyiz ve kimseyi tanımıyoruz,birileriyle tartışıp canımızı sıkmaya niyetimiz yok.Yine de hafta içi yiyeceği  mamayı  bekçiye bırakıyor, onunla olmak için hafta sonunun gelmesini bekliyordum ama buncağızı eve de alamıyordum.

   Bir kaç ay sonra bir gece penceremizin altında acı acı bir miyavlama duyduk ama o zamanlar bizim sitede pek oturan yoktu ,aşağı inip bakmaya çekindik.Sabah olup da kahvaltıya oturunca baktık ki bu gelmiyor çok merak ettik, aramaya başladık.Şimdi yeşil alan olan yer o zaman diz boyu  dikenli ottu.Eşim lastik botlarıyla her otun dibine bakarken ben de inşaat halindeki evlere gire çıka buncağızı aramaya başladık.Neden sonra eşim seslendi boş bir bahçede doğum yapmış ve 3 yavrusu varmış.O kadar küçüktü ki anlayamamıştık bile...

    Tuttuğumuz gibi eve getirdik,hemen yatak hazırladım,kolay yesin diye konserve mama aldım ve o da bize bir kaç saat sonra bir yavru daha vererek teşekkür etti.3 ay kadar el bebek gül bebek anne ve dört yavrusuna baktım .Tabii bu kızdan kopamadım,ilk işim yavrular  sütten kesilince onlara yuva bulmak oldu.Bu kızı da kısırlaştırdım tabii.Yavrular yeni evlerinde Tagaddi bizde yaşayıp gidiyorlar...

   Tagaddi olağanüstü zeki bir kedidir ,hayatında sokak yüzü görmemiş Küdük'ten kat kat akıllıdır ama bir kusuru vardır ,sıkıntıya gelemez.Evde çok uzun kalmaz ,2 gün evde kalsa canı sıkılır kaçar gider.Gider de mutlaka en geç bir gün sonra döner.

   İşte böyle ,Tagaddi'nin öyküsü bu.Yemek saati ortaya çıktığı için adı Tagaddi kaldı.Küdük'ün öyküsünü başka bir gün anlatırım.Tabii okumak isterseniz.

   Sevgiler,kedili günler...